14 februari, da’s echt een feestdag. Nee, niet die van Valentijn, wel de dag van Cyrillus en Methodius, de grondleggers van het oudkerkslavisch, van waaruit later het Russisch is ontstaan.
Het Russische alfabet heb ik altijd geweldig gevonden – ik puzzel nog altijd graag… Maar de rest? Urenlang heb ik op de Russische woordenschat gezwoegd, zonder al te heel aanknopingspunten écht geen makkie. Om nog maar te zwijgen van de grammatica met die naamvallen en, als kroon op het werk, de werkwoorden van beweging! Alleen wie zich er ooit aan gewaagd heeft, begrijpt wat ik bedoel…
En toch, toch waren die jaren van de Russische les en onderdompeling in die Slavische wereld een enorme verrijking. Klasgenoten met wie ik anders nooit een band zou gehad hebben en waarvan sommigen vrienden voor leven zijn geworden, een totaal andere cultuur die ik heb mogen leren kennen en fantastische reizen naar en in dat verre Rusland! Nooit zal ik de parade en herdenkingsmo(nu)menten in Moskou vergeten, de witte nachten in Sint-Petersburg, de vodkaloze ritten op de Transsiberische spoorlijn, de zonsondergang aan het Baikalmeer of het bezoek aan het goelagkamp Perm-36.
Кириль и Методии: спасибо!